Iedere maand kun je terecht voor een Healing inloopmiddag door Corinne Hendriks en Ienke Goldewijk, bij edelsteenwinkel Karbonkel. De eerstvolgende Inloopmiddag vindt plaats op zaterdag 25 februari van 12.00 tot 15.00.
Dominante meningen en energie
Ik ben in de consultruimte mijn plek aan het inrichten voor droomwerk en healing. Voordat ik goed en wel gesetteld ben staat er een vrouw op de drempel. Ze is geïnteresseerd in zowel het droomwerk als healing, maar besluit dat ze graag een healing wil ontvangen. Het is een knappe, getinte vrouw van rond de 39. Ze is op een punt in haar leven waarop ze haar grenzen steeds beter herkent en nu écht haar kennis wil toepassen om vooral voor zichzelf te blijven staan. Ze heeft hieromtrent een vraag die werk gerelateerd is. Ze wil leren om zich niet omver te laten blazen door de meningen en dominante energieën van anderen.
Spiegeltje, spiegeltje
lk ben in focus, wanneer ik me met de healing bezighoud. “In the zone”, zouden sporters zeggen. Mijn eigen menselijkheden doen eventjes niet mee. Maar toch ook wel, want de vrouw tegenover me spiegelt me een bekend thema. Wie spiegelt wie?
Ze laat een innerlijk conflict zien. Een schurende wrijving tussen wie ze is en wie ze vindt dat ze moet zijn. Ze heeft behoefte aan steun en bevestiging en ze gaat hierdoor voorbij aan haar eigen behoeften, ook, of zelfs al is ze zich ervan bewust. Ze beaamt dit. Het is pijnlijk voor haar om niet mee te bewegen met anderen. Het roept veel angst op om stevig voor zichzelf te gaan staan, maar de keerzijde van de medaille is dat ze zichzelf in de steek laat. Wat ze hierbij wint, is dat ze zich niet schuldig hoeft te voelen of hoeft te schamen over haar gedrag.
Even laat ik de focus los om onderscheid te kunnen blijven maken tussen haar thema’s en die van mijzelf. Voor me aan de muur hangt een lijstje met de tekst:
“I give myself very good advice,
but I very seldom follow it!”
Ik moet er innerlijk om lachen. Dan stem ik terug af op de vrouw voor me.
Innerlijke verbinding; een baken
Ze laat zien dat ze meer eigendom wil nemen over de ruimte die ze inneemt. De innerlijke stukken die tegenover elkaar staan en ervoor zorgen dat het soms lijkt alsof ze meerdere persoonlijkheden heeft, verbindt ze met elkaar. Het meisje dat gezien wil worden en de volwassen vrouw die weet wat ze wil. Ze bakent een duidelijke grens af tussen zichzelf en een collega waarmee het probleem zich voordoet. Ze stelt als boodschap naar de ander: “Respectfully, jij jouw ruimte. Prima. En ik de mijne. Punt.”
Ontspanning begint te stromen. Het mag. Door zichzelf te bevestigen ontvangt ze wat ze zo graag wilde, waar ze behoefte aan had. Rust. Ze begint te stralen en een glimlach vormt zich rond haar
lippen. “Oké”, zegt ze ferm, ”ik heb er zin in!” Resoluut en vol goede moed loopt ze de ruimte uit.
Ik heb er ook vreugdevolle zin van gekregen en kijk uit naar de rest van de dag.
Twijfelgevalletje
De volgende klant is een bekende. Ze kwam vorige week voor een healing en ditmaal voor een vervolg erop. Ze laat een andere energie zien dan een week geleden. Op mij komt het over alsof
de scherpe randjes eraf zijn. Er is wel verdriet, maar niet meer zo alles overheersend. De angst die ik vorige week tegenkwam bij haar is niet per se minder, maar ze oogt stabieler.
We werken aan oude overtuigingen die het moeilijk maken voor haar om simpele keuzes te maken.
Er zit verwarring op en er heerst een soort obsessie in de mentale energie die vastzit in een ‘loop’.
Hier wil ze vrij van worden, het verhindert haar stappen te zetten in de richting die ze uit wil. Haar vraag betreft een bepaalde situatie. Ja of nee, wel of niet?
Het antwoord luidt: Het maakt niet echt uit of je “ja”, of “nee” zegt. Het gaat erom dat je het vanuit innerlijk beleven doet. De vorm doet er niet toe, wat er is is waar het om gaat. Vrij zijn met jezelf,
de relatie met jezelf. Als je behoeften niet worden vervuld dan mag je voor jezelf zorgen. Je hoeft niet nóg meer innerlijk werk te verrichten om een relatie te doen werken. Jij bent verantwoordelijk voor jouw deel en de ander heeft de verantwoordelijkheid voor zijn deel van de relatie. Wat er
is, dát is er. Of je het leuk vindt of niet, er nog meer aan werken heeft geen zin. Je mag innerlijk werk verrichten om tegemoet te komen aan jezelf. Aan wat jij nodig hebt.
Wat er is kan een aanvulling zijn. Of niet. Je hoeft niet het deel van de ander over te nemen om aan de relatie te werken. Onderzoek je hoop, je wensen en je verlangens. Wanneer laat jij jezelf in de steek?
De paradoxale kant van de vlucht voor eenzaamheid
Er heerst een hype en tendens dat we alles alleen moeten kunnen, dat we onafhankelijk moeten zijn. Vooral in relaties. Dat we niet naar de ander mogen kijken voor tegemoetkoming of om bevestiging, steun en liefde mogen vragen. Dat we in ons eentje relatieproblemen moeten kunnen oplossen. Maar we zijn sociale wezens. We zijn groepsdieren, of je het wilt of niet. Ja, het is belangrijk dat je goed voor jezelf kunt zorgen, maar alles alleen doen is niet menselijk. We hebben elkaar nodig voor bevestiging, voor steun, troost en liefde, voor gezelligheid en om ‘bruggen te bouwen’. Ik moet denken aan een gesprek dat ik met een vriend had, tijdens de lunch. Ik citeerde een zin die ik ergens had opgevangen; “Wat voor nut heeft Liefde, als er geen ander zou zijn?”
Maar als de ander je niet tegemoet wil komen, niet thuisgeeft, wat doe je dan?
De angst dat we met eenzaamheid zullen worden geconfronteerd doet ons bevriezen, vluchten of halsstarrig de situatie onder controle proberen te houden. Het zorgt er paradoxaal genoeg voor dat we in eenzame situaties en relaties blijven, waarin we op eigen kracht proberen de eenzaamheid op te lossen, die is ontstaan door de afwezigheid van de ander. We worden steeds ‘hongeriger’ en raken verder van onszelf verwijdert. Het zoeken van bevestiging zorgt er vaak voor dat we het niet krijgen, maar we hebben het wel broodnodig. Ja maar, hoe dan? Ik hoor het je denken.
Een ander perspectief
Het gaat om perspectief. Waar richt je je blik op; dat is de kant waarop je leunt. Leer jezelf een nieuw perspectief aan, zonder voorbij te gaan aan je verlangens. Het is niet zo makkelijk gezegd als gedaan. Diepe en pijnlijke thema’s in de ogen kijken voelt als doodgaan. En we klampen ons onbewust in doodsangst vast aan een fantasie, een idee. Een sprankje hoop, een vleugje illusie. In mijn eigen proces, terwijl ik in een donkere periode zat en worstelde met de keuze tussen een niet vruchtbare fantasie of de confrontatie met de pijn en angst die eenzaamheid opriepen – het zwarte gat waar je geschokt in staart als je niet weet of je je schijnzekerheden los wil laten – kreeg ik het advies: “Leun niet op dat wat je niet ondersteunt”.
Het was een eyeopener, een bevestiging en troost in een. Als ik steun zoek waar het niet is, kan ik rekenen op een (metaforische) blauwe plek. Hier heb ik zelf de keus. Laat ik me steeds weer kwetsen, of ga ik mijzelf onderwijzen en ondersteunen?
Het is heel belangrijk om op jezelf te kunnen bouwen; maar je hebt ook anderen nodig. Als je ongeveer evenveel op elkaar kunt leunen, dan houd je elkaar in balans. Het mooiste is wanneer je elkaar optilt op de momenten dat je leunen moet en samen vliegt als het leunwerk gedaan is. Zoals dat bij healingsessies kan ontstaan.
Even later komt er een klant binnen en legt een kaart op tafel. Er staat een schildpad op met onderaan de tekst:
‘Waarom zijn we hier eigenlijk’
‘In ieder geval voor elkaar’
Healing inloopmiddag 25 februari van 12.00 tot 15.00 uur
Iedere maand kun je terecht voor een Healing inloopmiddag door Corinne Hendriks of Ienke Goldewijk, bij edelsteenwinkel Karbonkel. De eerstvolgende Inloopmiddag vindt plaats op zaterdag 25 februari van 12.00 tot 15.00. Kijk voor de actuele data op de site of vraag ernaar in de winkel.
We werken op volgorde van binnenkomst, dus zorg dat je er op tijd bij bent.
Privésessie
Wil je liever een-op-een contact? Of een langere sessie waarin er ruimte is voor meer aandacht voor het thema of probleem waaraan je wil werken? Dan kun je ook een individueel consult aanvragen. Laat ons weten of je graag geholpen wil worden door Corinne of Ienke.