All Hallows’ eve

“Als je nooit geleerd hebt om te dromen, als je nog nooit visioenen hebt gehad, of de aanwezigheid gevoeld van de spirits die om je heen dwalen – als je nog nooit gereisd hebt voorbij de poorten van de dood of in één van de dimensies van de Andere Wereld hebt gekeken – dan is dit het moment. Dit is het moment om voorbij de sluiers te gluren, want de Andere Wereld staat op het punt haar muren af te breken van de kleine doos (welke jij jouw wereld noemt) en haar bewoners komen er aan om een beroep op jou te doen.”Robert Moss[1]

 All Hallows’ eve…

Een naam die een diepe liefde voor de poëtische en magische essentie van de wereld voorbij de taal bij me oproept.

Het is niet voor niets een aanduiding voor een nacht die bol staat van de magie. Het is de Engelse benaming voor allerheiligenavond, een feest dat gevierd wordt op 31 oktober, de avond voor Allerheiligen (met name in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada).

Uit de ban springen

In westerse landen is het een commercieel feest geworden. Eindelijk een avond waarop je de heks uit kunt hangen. Of de duivel die je het hele jaar diep weg hebt gestopt in je onderbewuste. Een avond waarop je je als de boeman kunt gedragen die altijd al in je hebt voelen wurmen, drukken en duwen, en een reden om eens lekker uit je pan te gaan en anderen de stuipen op het lijf te jagen.

Maar wij zijn niet de enigen die even los zijn van de ban, het juk van onzichtbare, maar strakke ketenen van controle, beperking en macht…

Bovennatuurlijke dromen

Halloween valt samen met het Keltische nieuwjaarsfeest Samhain (wat uitgesproken wordt als “sow-in”), de viering van het einde van de zomer, de oogst. In deze nacht komen overleden zielen terug naar hun oude woonplaats om zich te laven aan eten en drinken dat geofferd wordt door levenden. Bovennatuurlijke wezens duiken op.

Hoe ik dat weet? Omdat ik iedere jaar weer met Halloween droom over wezens, of er door wakker word gemaakt. Nachten waarin ik bezocht wordt door overledenen, maar ook door wezens die ik pas herken wanneer ik ze later opzoek in oude folklore en mythologische verhalen. Bestaan ze dan echt? Wel in mijn dromen en ook met Halloween. De informatie die ik achteraf vind is voor mij voldoende bewijs.

De dood als een levend wezen

Hoe komt het dat de dood zo vaak wordt afgebeeld met een zeis? Deze periode, dit feest -het feest van de doden- valt samen met het feest van de oogst. In de herfst zal duidelijk worden waar de zwakheden van het leven zich bevinden. Alles wat niet langer vol van leven is zal zich toonbaar maken. In de harde en koude winter zullen slachtoffers vallen. Maar er zullen ook boodschappers zijn, hulp van andere dimensies en misschien zijn er wel verwanten die om hulp komen vragen of het komen bieden.

Een goede methode om in contact te komen met overledenen in deze tijd is door (lucide) te dromen of in te verblijven in de hypnagogische staat. Het is nu werkelijk de tijd om extra op te letten op de bezoekers in onze dromen en de dromen die we hebben van onze geliefde (of misschien wel niet zo geliefde) overledenen.

De onderwereld van ons bewustzijn

Mythologisch beschouwd zijn dromen een plek in de onderwereld van ons bewustzijn; het pad naar het land van de doden is geplaveid met sterke emoties. Dromen zijn een middel of een vaartuig voor dit pad. In de oude wereld zijn Thanatos (God van de overledenen) en Hypnos (God van de dromen) broeders. In vele religies en oude culturen wordt er een link gelegd tussen dromen en voorouders. Dromen zijn altijd een manier geweest voor de overledenen om in contact te kunnen blijven met ons en rond 31 oktober lijken de mogelijkheden en vooruitzichten hierop extra aanwezig.

Dodenverering

Niet alleen in de westerse landen komt het oude gebruik van dodenverering voor. Tot ver terug in de wereldse geschiedenis zijn er volkeren en landen (geweest) die een vereringsfeest voor de doden hielden en houden. In Mexico wordt de Día de Muertos (de dag van de doden) gevierd vanaf 31 oktober. De Mexicanen vieren hierbij de herinnering aan hun geliefde overledenen en eren deze door het brengen van offers. Ook in China wordt al eeuwen een dergelijk feest gevierd, waarbij er offers worden geboden aan de doden. Het wordt het Feest van de Hongerige Geesten genoemd en vindt meestal plaats in augustus.

Volgens de overlevering (Ullambana sutra) leerde Boeddha aan een leerling hoe deze zijn moeder kon bevrijden uit het lagere rijk, het rijk van de Hongerige Geesten. Boeddha vertelde hem om voedsel te offeren aan alle hongerige geesten, om zijn moeder te bevrijden.

In Japan en andere oosterse landen worden gelijksoortige feesten gehouden, waarbij gelooft wordt dat de doden terugkomen om een offer te aanvaarden.

“Ik wilde elke seconde bij Ren blijven, maar in de zevende maand kwam mijn honger zo sterk en onweerstaanbaar opzetten als buikkramp, als volle maan, of als voetzoekers die de keukengod naar het godenrijk zendt om rapport uit te brengen over een familie. Ook als ik ineengerold op mijn dakspant lag, of zweefde boven het bed van mijn zuster-echtgenote, had ik het gevoel dat er verlokkend naar me werd gewenkt, dat iets aan me trok. Gedreven door een honger die zo sterk was dat ik het niet meer uithield, verliet ik de veiligheid van de slaapkamer. Het was de vijftiende dag van de maand waarop het festival van de hongerige geesten plaatsvindt. Ik wervelde rond en zag creaturen met uitgemergelde, grauwe en gerimpelde gezichten die in lompen liepen, hun lichamen geknakt door eenzaamheid, verlies en wroeging[2].”

Wat ga jij doen met Halloween? Ik ga het vieren in de donkere, kalme ruimte van mijn woonkamer. Ik zal mijn huis reinigen, kaarsen aansteken voor alle dierbare overledenen en –just to be sure- lekkere offerandes en een goed maal aanbieden aan mijn voorouders en de overleden mensen uit mijn familie!

En dan? Heerlijk dromen…


[1] – Een vrije vertaling van een fragment uit The Dreamer’s Book of the Dead by Robert Moss.

[2] – fragment: verslag van een Hongerige Geest uit de roman Droomvrouw, van Lisa See

About Author