Poëtische dromen

Je hebt profetische dromen en je hebt poëtische dromen. Beiden roepen bij mij een immens gevoel van ontzag op. Alsof ze uit dezelfde mysterieuze bron komen en zomaar mij uitkiezen om in op te komen. Een proces dat ik niet kan verklaren, niet kan bevatten en niet kan sturen. En dat wil ik ook niet. Het is mystiek, ontzagwekkend en vol van vitale stimulans. Het is vreemd en anders. Het is een beetje verslavend. I love it!

Omdat dromen veelal cryptisch en symbolisch van aard zijn, kan taal in een droom onsamenhangend en onlogisch overkomen. In diepere lagen verworden dromen tot raadselachtige begrippen, beelden en gebeurtenissen. Soms is er een enkele poëtische zin, zoals ik zelf ooit droomde: En aan de muur waar ooit een klok hing zit nu een zwarte veeg…

In sommige nachten ontstaat er een compleet gedroomd gedicht:

Stokpaardjes

Bovenstaand gedicht droomde ik in een periode waarin me zeer intensief bezighield met zenmeditatie, contemplatie, dromen en Een Cursus In Wonderen. Ik las een boek over Zen Boedhisme en las dat, als je de Boeddha tegenkomt, je hem moet vermoorden (ontdoe je van al je stokpaardjes). Ik contempleerde op het idee van het loslaten van identiteit om tot (ware Zelf) te komen. Wat gebeurt er, wanneer je je identiteit loslaat? Als je De ene, het Grote Mysterie toelaat? En vooral, hoe doe je dat? Het gedicht, gebed, kwam vervolgens in een droom. Het verwoordt een diep gevoel, of misschien wel een diepe overtuiging, dat bepaalde delen van mijzelf afgebroken of onder druk gevormd moeten worden. Gepolijst en tegelijkertijd juist tot ruwe vorm verworden. Een tegenstelling die overal in het leven te vinden is; dualiteit. Breken om te helen. Kun je iets vermaken tot originele vorm? Kun je jezelf maken tot wat je werkelijk bent?

Mijn vriend en zenleraar Ton Oostveen verwoordde dit heel pragmatisch: “Je kunt niet iets worden, dat je al bent.” Als antwoord hierop werd ik in een andere droom (waarbij ik de droom wilde gebruiken om een staat te ervaren die niet bij het levende leven hoort) op mijn vingers getikt: “Je kunt niet iets ervaren, dat je niet bent”.

Levensenergie

Dromen zijn poëtisch van aard. Je kunt onder, over en achter de regels lezen. Je kunt oneindig veel symboliek vinden in een enkele droom. Kunst in de vorm, filosofie in de dynamiek, theater, drama, hoogtepunten, diepgang, emotie en oneindige magie.

Poëzie verschaft ons toegang tot gebieden dat het basale verstand niet toelaat. Het brengt een nieuwe dimensie van kleur en smaak, maar ook inzicht en beroering. Het kan aanzetten tot verandering, groei en ontwikkeling. Het is als de levensenergie van het onzichtbare zaadje in de aarde: ineens borrelt het op.

Je kunt versteld staan van de inhoud van een eigen gedicht, en zo ook van je eigen dromen. Waar komt deze wijsheid, dit weten vandaan? Hoe diep kun je in jezelf kijken, waar is het einde? Hoe keer je jezelf binnenstebuiten?

Perioden van rouw

Toen mijn vader overleed, droomde ik veel over hem. In de nacht dat hij overleed (ik wist het nog niet) droomde ik over een overleden persoon die onder de grond lag. Ik stond bij het graf met mijn neef. Er werd in de droom poëtisch gezucht: “En eindelijk verlangen we naar de dood”. Met deze woorden werd ik wakker en ik schreef met enige verwondering op, nog niet beseffende dat het met mijn vader te maken had. De week erna was hij iedere nacht in mijn dromen aanwezig en sindsdien regelmatig. Tijdens de Heilige Nachten had hij een verrassingsfeestje voor me georganiseerd op een hemels mooie plek.

Dromen en poëzie helpen met verwerken. Met afbreken, om het maar zo te stellen. We maken ons los van wat niet langer dienstbaar is. We ervaren vaak steun en troost in symboliek, in tijden van diep verdriet. Het is de vonk naar hoop, verlangen en vertrouwen. Diep in ons liggende gloeiende kolen van levensenergie wachten ze. Warm en geduldig, tot er een zaadje is dat gevoed kan worden. Soms planten we het zelf en soms wordt ons leven omgespit; de vaste lagen krijgen lucht en de levensenergie ziet kans.

In pijn en verdriet ligt een kans. Hoewel intens en heftig is er ook een geweldige kans op diepgang. We komen soms ver genoeg om nieuwe levensenergie aan te boren. Als je het aandurft de pijn toe te laten zak je dieper. Je kunt je voorstellen dat je pijn een lift is. Als je er helemaal instapt, kun je ermee reizen naar andere lagen. Er zijn geen garanties. Niemand weet waar je uitkomt. Maar toch. Er verandert iets. Iets wezenlijks. En de meest toereikende manier om dit uit te drukken is in dromen, poëzie en in andere kunstvormen.

Je dromen poëtisch vormgeven

Je kunt op veel verschillende manieren je dromen in poëzie gieten. Misschien heb je geen gedicht gedroomd, maar je kunt natuurlijk wel een gedicht schrijven aan de hand van je droom. Je kunt een haiku maken, een elfje of zelfs een song met meerdere coupletten.

Hieronder vind je een leuke oefening om op een creatieve wijze je droom poëtisch vorm te geven.

Oefening gedichtcollage

Zoek in magazines en tijdschriften woorden die passen bij de inhoud van je droom en knip, of scheur deze uit. Je hebt geen vooropgezet plan nodig, de eerste stap gaat om het verzamelen van de woorden. Als je er een heel aantal hebt, kun je gaan schuiven met de woorden en er nieuwe zinnen of combinaties mee vormen. Zo heb je een woordgedicht in collagevorm, geïnspireerd op je droom.

Laat je verrassen door wat er uit komt. Wat is het thema en welke wijze les kun je eruit halen voor jezelf? Zou dit een antwoord kunnen zijn op je droom?

Wil je meer weten over een specifiek droomsymbool, zoek het dan op in de droomencyclopedie. Wil je meer weten over droomwerk, coaching of een energetische sessie, kijk dan op IenkeGoldewijk.nl

About Author