Denken, lachen, huppelen.
In de zendo van wijlen dierbare vriend en frater Ton Oostveen leerde ik hoe moeilijk het kan zijn om alleen maar, met de adem mee, tot tien te tellen en verder niets.
Over het algemeen kijken we naar het leven als een lineaire ontwikkeling. Maar al zittende op het kussen ontdekte ik het gebrek aan lineaire logica in alles wat ik beleefde. Geen rustig opeenvolgende gedachte. Eerder een wervelstorm aan ideeën, stemmen en herinneringen buitelden over elkaar, op elkaar, onder elkaar en vaak ook door elkaar heen. Het lichaam liet zich niet horen; netjes, geordend, beginnende bij het puntje van de kleine teen. Nee.
Ineens was er een overweldigende jeuk aan mijn neus. Rug in de kramp. Oorsuizen, steken in het hoofd en ah…. Stilte…
Gevolgd door nieuwe kramp, geluid, weerstand, ah, een heerlijke gedachte… Maar dan. Oh nee, ik ben vergeten mijn tante een kaart te sturen voor haar verjaardag. Stresslevel stijgt naar rood. Hart begint meer bloed te pompen.
Dromen: Orde in de chaos
Toch merkte ik in de chaos wel patronen op; iedere keer dat ik tijdens de bodyscan, met mijn gedachten, bij mijn linkerknie aankwam viel ik in slaap. Het viel op. Ik probeerde er bij te blijven, maar het lukte niet. Totdat ik een nachtmerrie had over mijn linkerknie:
Er zit een enorme moedervlek op mijn linkerknie, met haren, die als spinnenpootjes over mijn knie en het been plakken. Ik ben vol van afschuw en angst.
Ik werd destijds wakker met angst, walging en een diepe overtuiging dat dit het einde van mijn leven aankondigde. Het móest wel heel ernstig zijn…
Dingen veranderden inderdaad na deze droom. Tijdens de bodyscan kon ik ineens wakker en met aandacht bij de knie blijven. Er kwamen herinneringen omhoog. Ik ondervond hiermee heel expliciet dat het lichaam in alle onderdelen, van kop tot staart, herinneringen bewaart en opslaat. Ik leerde dat je deze actief kunt loslaten, of transformeren, door er aandacht aan te besteden. Je hoeft het niet te begrijpen, niet te analyseren en niet op te volgen. Je zegt gewoon “Hé, hallo, ik zie je, ik voel en ervaar wat het met me doet dat je er bent. In dit moment”.
Het lichaam spreekt de taal van energie, in beeldspraak, in poëzie, klanken, kleuren en vormen. Tijdens meditaties en in je dromen kun je erachter komen wat er in jouw lijf verborgen zit, als een deur naar jouw onderbewuste.
Onbewuste processen; de black box
In slaap vallen tijdens een meditatie kan wijzen op vermijding. Dat geeft niet, soms heb je tijd nodig om je innerlijk klaar te maken voor een nieuwe stap in je proces. We willen alles direct oplossen en foppen onszelf dikwijls door te denken dat we ergens vanaf zijn na bijvoorbeeld één therapeutische behandeling. Terwijl een behandeling vaak de katalysator is van het proces. Als er dan geen direct resultaat is of als we een ‘terugval’ hebben dan denken we dat het niet heeft geholpen en zijn we teleurgesteld. In realiteit werken processen anders. Het woord wijst er al op; iets is een proces. In je onderbewuste wordt ‘de strijd uitgevochten’, totdat het naar het oppervlak komt en jij er de vruchten van kunt plukken in het dagelijks bestaan. Je merkt dat je ‘ineens’ mondiger bent, je krachtiger voelt, of anders reageert op een situatie.
Verlichting en zelfvertrouwen
Het overkomt me de laatste tijd vaker, dat ik me na een poos ineens realiseer dat ik ergens geen last meer van heb. Ik heb er ooit stevig last van gehad, er “hard aan gewerkt”, ben het vervolgens vergeten en denk er na maanden of jaren vol verwondering aan terug. Er was geen AHA!, er was geen BAM! Er was zelfs geen hemels orkest. Wat er overbleef was niets. Heerlijk niets.
En zo kwam ik er, in een dergelijk heerlijk moment, achter dat zelfvertrouwen niet bestaat. Ik realiseerde me, terugkijkend op een aantal activiteiten waar ik in het verleden altijd zeer angstig en nerveus van werd, dat er iets was verdwenen. Ik deed gewoon wat ik deed. Met succes. Ik was niet zelfverzekerd. Ik was ook niet angstig. Ik was helemaal niet met mijzelf bezig. Ik was verdwenen, de onzekerheid was verdwenen. Ik deed gewoon wat ik deed en wilde doen.
Dus, ja verlichting. Misschien niet zoals jij het je voorstelt. Of zoals ik het zelf bedacht had. Maar de verdwijning van angst… Jaaah, zoete verlichting…
Denken, lachen, huppelen. En dan vind ik vanzelf wel weer iets anders dat ik eng vind.
Wil je meer lezen over innerlijk luisteren en het ‘brengen van je ziel in je lichaam’ (Your lijf is your message); lees dan ook het artikel van Vincent Duindam Focussen: je lichaam als poort tot de ziel.
Wil je meer weten over een specifiek droomsymbool, zoek het dan op in de droomencyclopedie. Wil je meer weten over droomwerk, coaching of een energetische sessie, kijk dan op IenkeGoldewijk.nl
About Author
