De heetste zomer wereldwijd sinds het begin van de metingen ligt achter ons. Hitte en overmatige regenval veroorzaakte branden en immense overstromingen. Is het een roep van de Aarde die ons waarschuwt? Zij zal niet zomaar teloorgaan! Wij mensen zijn voor het leven in ons fysieke lichaam wel afhankelijk van de Aarde. Zij is onze habitat, ons thuis en we hebben daar slecht voor gezorgd.
De ontwikkeling van onze mind, van het denken en onze technologische revolutie heeft ons mensen ver gebracht. In haar kielzog ontstond dat gevoel van suprematie. Steeds meer gingen we onszelf zien als heersers over de Aarde, die immers dood zou zijn en in de loop van de laatste decennia ontstond het idee dat het leven maakbaar is en dat wij dat zelf kunnen bewerkstelligen, ook in ons individuele leven. We putten niet alleen de aarde uit, ook onszelf!
In die eenzijdige ontwikkeling van ons verstand verloren we het contact met de diepere realiteit van het leven zelf, het feit dat we hier slechts tijdelijk zijn. We verloren niet alleen de verbinding met de Aarde zelf, met de natuur, maar ook die met onze spirituele natuur, met dat wat we in wezen zijn, met de natuurlijke groei en ontwikkeling van de ziel.
Er zijn vele mogelijkheden om de verbinding met onze Ware Natuur te herstellen. Dan zal ook onze houding naar de Aarde veranderen, zal het algehele besef van diepe verbondenheid met alles om ons heen tot ons doordringen, zullen we gemakkelijker delen.
Een van de manieren om meer contact te krijgen met wie we in wezen zijn, is de natuur zelf als spiegel te gebruiken voor onze Ware natuur, om die groei, die zich door alle seizoenen ontvouwt, als leidraad te nemen. In oude tijden vierden de mensen hun verbinding met de natuur in de vorm van festivals, feesten die samenvielen met de gang van de zon rond de Aarde. Deze festivals benadrukten de overgangen van de seizoenen, brachten de mensen een moment van bezinning, en ondersteunden de gang door onze eigen natuur. De natuur om ons heen was een spiegel voor ons mensen, waarin we de gang door ons eigen leven herkenden.
Jaarfeesten delen het jaar in in perioden van ongeveer zes weken. Er zijn er acht, acht overgangen die ons dieper in verbinding kunnen brengen met een telkens terugkerend begin, met nieuwe bloei, verrassende verrijking, met het oogsten van de verworvenheden en met elk jaar opnieuw tijd en ruimte voor integratie van wat we leerden. Hier zien we de voortdurende groei en ontwikkeling van onszelf, van onze ziel, terug.
Gedurende het afgelopen jaar heb ik alle acht Keltische jaarfeesten opnieuw beschreven en gepubliceerd op deze site. Op 8 oktober geef ik een interactieve lezing over deze jaarfeesten in de Johanneskerk in Laren, Naarderstraat 5/Bij den Toren 2, in Laren.
Deze lezing is georganiseerd door werkgroep de nieuwe mens, en is ook online te volgen.
Ik ga in op de specifieke kenmerken van elke overgang. Zo is het begin van de lente, als de sapstromen op gang komen, hét moment om naar je eigen leven te kijken met vragen als: ‘Waar zit jouw groeikracht op dit moment? Wat in jou wil groeien, wil zich realiseren? We volgen de groei tot aan haar hoogtepunt midzomer, en we oogsten in augustus. Die momenten door het jaar helpen je om stil te staan bij wat het leven ons brengt, bij die gang door het leven die, naarmate we ouder worden, alsmaar sneller lijkt te gaan. We willen graag oud worden, maar hoe vaak leven we niet alleen maar in onze gedachten, in wat morgen ons brengt, de volgende week. Hoeveel maken we écht mee?
Acht momenten waarbij we kort stilstaan, waar je vragen krijgt aangereikt die je zelfonderzoek verdiepen. De lezing wordt ondersteund door een powerpoint presentatie. Schuif aan in Laren en breng papier, pen of potlood mee voor wat aantekeningen of log in op het internet. Aanmelding voor de lezing.
About Author
