Lughnasadh Het Oogstfeest

We zijn aangeland in het midden van de zomer. Het graan staat rijp op de velden en op 1 augustus wordt traditioneel het oogstfeest gevierd. Laten we een moment stilstaan bij het wonder van het groei en ontwikkeling.

Zaad

Hoe bijzonder het eigenlijk is dat een zaadje onder invloed van de aardse omstandigheden uitgroeit tot plant, dat zij ook vruchten voortbrengt. Dat we plant en vrucht kunnen eten en ons lichaam dat voedsel vervolgens omzet in verteerbare stoffen. Het is in feite één groot transformatieproces dat voortdurend plaatsvindt.

In het zaad zit de belofte en de potentie van een volgende plant of boom. Het is de innerlijke drang van de plant om zijn voortbestaan te garanderen en zaad te produceren dat uitgestrooid, nieuwe planten voortbrengt.

Zo staat mijn tuin staat nu vol met mini eikenboompjes. Soms is het belangrijk om te wieden!

Keuzes

Dat brengt me bij het vermogen van ons mensen om keuzes te maken. Als we het even bij de planten en ons voedsel houden, vond dat keuzemoment plaats toen we in onze menselijke geschiedenis ons gingen realiseren dat we niet alleen voedsel konden zoeken, maar ook het zaad van dat voedsel konden verzamelen en zelf in de grond konden stoppen. Dat we zelfs konden kiezen waar we dat deden en welk zaad we wilden gebruiken. En als we het verzorgden, dan bracht dat zaad voedsel voort. Deze ontdekking veranderde voor altijd onze relatie met Aarde. Hier zetten we onze eerste ecologische voetstap. Het veranderde ook ons bewustzijn: het opende de weg naar verdere groei en ontwikkeling.

Wat willen wij zaaien?

Ook ons bewustzijn groeit voortdurend. Zaaien en oogsten zijn metaforen voor onze eigen groei en ontwikkeling: ‘Wat je zaait zul je oogsten’. Het is niet zo eenvoudig om in onze complexe wereld te weten welke keuzes te maken, te voelen welke richting we op willen. Zaad kent maar een wil: zich voortplanten. Het heeft daar wel de juiste omstandigheden voor nodig.

____________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________________

Zo zijn in noordelijke streken de laatste sneeuw pas half juli van de berghellingen. Bloemen komen supersnel tot bloei zodat ze voor de volgende koude hun zaadjes nog in de stenige grond kunnen laten vallen. Ze stemmen af op hun realiteit, passen zich aan, kennen de mogelijkheden en de begrenzingen.

Wat wij willen zaaien hangt ook af van de mogelijkheden. Ieder van ons heeft beperkingen, maar juist die beperkingen kunnen ons leiden. Ze geven een richting aan waarin we ons wel kunnen bewegen, een richting die bepaald wordt door een innerlijk weten.

Levenskunst

De grootste kunst is wellicht om ons te durven laten leiden en dat vraagt overgave. Het vraagt van ons om een zekere inspanning af te wisselen met rust, met stilte, met gronden en wachten, met innerlijk luisteren. Dat kunnen we leren van de zaadjes. Ook zij liggen stil in de bodem, wachten tot de tijd rijp is. En dat is wellicht het aller moeilijkste: wachten. De meesten onder ons leerden hard te werken, ons best te doen, ‘het’ voor elkaar zien te krijgen. De doener in ons is wellicht de sterkste kracht geworden in ons ego.

Maar groeien gaat vanzelf. Wat belangrijk is, is dat we ons durven te openen voor de innerlijke leiding die ons laat zien wat er nodig is. Het zaadje vertrouwt op Aarde, op de grond. Het laat ons zien dat we gedragen worden. Het is in feite een prachtige metafoor voor onze oefening in gronden.

______________________________________________________________________________________

_______________________________________________________________________________________

Als we ons kunnen laten dragen door de planeet waarop we leven ontstaat er ruimte om te zien wat er naar boven wil komen, te ervaren wat de volgende stap is in ons proces van groei en ontwikkeling. Het is de ziel in ons, ons wezen dat die groei ambieert en in die ziel ligt niet alleen de potentie tot groei, maar ook de richting die de ziel in wil.

Het hart leidt

Wat we willen wordt vaak geleid door het verlangen in ons hart, gevoed door gemis dat we dan vervolgens in de buitenwereld willen vinden. Vaak gaat het om de liefde. Maar wat we missen ligt al in ons besloten, zoals in het zaadje alle groei, alles wat het kan worden, al beschikbaar is. Het gaat zich manifesteren stap voor stap, soms sprong voor sprong. Als de tijd rijp is. We kunnen groei niet forceren, we kunnen datgene wat we verlangen wel onderzoeken. Een geleide meditatie vind je op mijn podcastkanaal. Hij draagt als titel: De groei van de ziel.

_______________________________________________________________________________________

_______________________________________________________________________________________

Zaadjes hebben grond nodig en water. Water zoekt altijd de diepten op, vult de ondergrondse stromen, dat wat in het onderbewuste op ons wacht. Water is het element van de wijsheid, water kan ons leiden, doet het hart zacht en open maken. Waarnaar we verlangen vinden we als we ons afstemmen op onze innerlijke diepte en ontmoeten wat daar leeft en gekend wil worden.

About Author