Ik was er zomaar verzeild geraakt, bij de Oplichters. Een geweldige naam! ‘Kan ik er ook een reisverhaal plaatsen?’ vroeg ik aan Oplichter Ienke. ‘Ja hoor, als het de wereld oplicht…’
Het is een van de plekken waar ik vaak terugkeerde, een vulkanisch park in het noorden van Californië. De Indianen zijn hier verdreven maar hun wezen, hun ziel, hangt rond in dit gebied en ik werd diep door geraakt door hun aanwezigheid. Dit park en ik waren een liefdesaffaire begonnen die nooit meer op zou houden.
Een liefdesaffaire
Als ik bij Red Bluff de vierbaansweg achter me laat en de smallere weg naar het oosten insla, begint de hemel al oranjerood te kleuren. Nog een uur daglicht schat ik in, misschien anderhalf uur. Deze dag, met meer dan 24 uur daglicht, begon vanochtend vroeg in Nederland, waar de wekker afliep om 4 uur. Nu, zo’n 26 uur later, is dit mijn laatste reisetappe.
De slaperigheid die mij eerder overviel, verdwijnt nu ik me ingezogen voel in het landschap. Het avondlicht maakt de stammen van de bomen zwarter, het gebleekte gras witter, al direct is hier de magische aanwezigheid van de spirits, de sacrale realiteit van Aarde. Ik pink een paar tranen weg.
Het landschap verandert. Hoge dennenbomen steken hun gespitste toppen in de donker wordende lucht. Sluiten het al afnemende licht buiten. In de toenemende donkerte wordt het licht van de maan helderder. Nog een paar dagen en dan is zij vol. En dan is daar de afslag naar het park. Ik rijd de schoot van moeder Aarde binnen.
Die eerste nacht bracht ik door in mijn auto op de walk-in camping niet ver van de zuidelijke ingang. Regelmatig werd ik wakker, snoof ik zoete geuren op door de open autoraampjes, keek ik de donkere lucht in die vol stond met sterrenstippen. Thuis, het voelde als thuiskomen.
Een plek
Ik ben hier echt, vertel ik mezelf, als ik vroeg in de ochtend het kampeerterrein overloop. Tussen de wijd uit elkaar staande hoge naaldbomen zijn plekken gecreëerd met elk een vuurplaats, een grijs betonnen tafel met vaste banken en een bruine metalen kast met een ingenieus sluitsysteem om het voedsel in te bewaren, een bescherming tegen beren die, op zoek naar alles wat eetbaar is, auto’s en caravans openbreken.
Wat een ruimte! Ik word praktisch: vind een plek, sjouw tent, slaap- en kookspullen van de auto naar mijn plek en berg eten en kookgerei op in de bruine kast. Wel handig zo’n opbergplek.
Dan mijn volgende actie: het bezoekerscentrum. Met interesse lees ik over de vulkanische activiteit, kijk naar een film over de vuur erupties op deze plek. Dit is wat aarde vermag, wat een kracht! Over de oorspronkelijke bewoners is weinig bekend. Ik vind iets over hen in een krantje dat ik meeneem en doorlees zitten in mijn kampeerstoeltje onder de hoge, ruisende dennen.
De Native American spirit
De eerste bewoners van het gebied waren de Maidu, de Atsugewi en de Yana stammen. De meest opvallende vulkaan in dit gebied, nu bekend als Lassen Peak, heette toen Waganupa, het centrum van de Yahi universum. Deze berg stond ook bekend onder de naam Kohm Yah-ma-nee, hetgeen ‘besneeuwde berg’ betekent.
Het nieuwe bezoekerscentrum – het oude is door een brand verwoest – draagt nu deze naam. Dit hele gebied is hen in feite afgepakt en door de manier waarop de blanken ermee om zijn gegaan, is het ontheiligd.
Dat kan zo zijn, maar als ik in de vroege ochtendkou het pad afloop naar de watervallen van Mill Creek, die een eind verderop liggen, ervaar ik opnieuw en intens de spirit van het land. Ze hangt tussen de bomen, in het veld met grote groene planten, in het dode hout en in de lucht en ik besef dat de spirit van de volkeren die hier ooit hebben gewoond, nooit verloren gaat. Ze zijn niet weg, de American Indians. Ze zijn nog steeds de hoeders van deze plek. Ze bewaken Aarde en houden zo de dierbare relatie in stand die wij blanken zo gemakkelijk vergeten. Ze hebben hier nog steeds hun sacrale plekken.
Ceremonie
Ik ben er eerder dan ik had verwacht: twee waterstromen komen hier samen en storten zich naar beneden de diepte in. Dit is een van die plaatsen waar ze hun ceremoniën hielden, ik weet het op het moment dat ik er ben, mijn schoenen uittrek en met blote voeten op de rotsen, de plek in ogenschouw neem.
Dan voel ik hier een machtige kring ontstaan. De zielen van Native American Women zijn hier verenigd in een ritueel waarin de onderlinge verbondenheid met alles wat leeft, ook aarde zelf met haar vuurkracht, opnieuw bevestigd en verdiept wordt. In dit moment ervaar ik hun wijsheid die ouder is dan wij ons kunnen voorstellen, die mysteries bevat die wij niet kunnen doorgronden. En de kracht van deze kring wordt gevormd door een diepe liefde voor al wat is, voor leven en dood, voor geboorte en sterven, voor initiatie en afsterving. Een liefde die niet verdween door wat hen werd aangedaan.
All-inclusive
Voor de inheemse volkeren was alles bezield. De werkelijkheid is een netwerk, een Levensweb zoals wetenschapper Fritjof Capra het ooit verwoordde, een inter-zijn, zoals een nieuw woord uit het Engels vertaald, dit beschrijft. In het Third Parliament of World Religions in Cape Town, Zuid Afrika, was voor het eerst een delegatie van acht American Indian leiders aanwezig.(1) Hustin Smith interviewt hen en in de publicatie van deze interviews lezen we over hun visie, zoals die van Vine Deloria jr. van Standing Rock Sioux: ‘Religie kan men niet gevangen houden binnen de grenzen van preken en heilige boekteksten. Het is een kracht in en van zichzelf, een kracht die oproept tot een integratie van landen en volkeren in een harmonieuze eenheid…’ En: ‘…elke religie die niet intiem geworteld is in deze wereld, is een illusie’.
Inheemse wijsheid
De deelname van de leiders van Amerikaanse Indianen aan dit parlement blijkt een opmaat voor een wereldwijde belangstelling voor hun boodschap. Zo verschenen in MaatschapWij diverse artikelen over inheemse leiders. En in 2021 verscheen: ‘Time of the Sixth Sun’, een documentaire en een verzameling cd’s met een prachtig uitgevoerd fysiek boek over de visie van de Azteken. De ‘zesde zon’, aldus deze traditie, duidt een zekere periode aan waar het bewustzijn van ons mensen nieuwe impulsen krijgen: we gaan beseffen hoe we deel uitmaken van een wereldwijd netwerk en dat bewustzijn doet een appel op ons hart. Deze tijd vraagt ons om verwondingen uit het verleden te verwerken, opdat ons hart vrij kan zijn, vrij voor mededogen en liefde, vrij voor al die andere kwaliteiten die in ons hart verborgen liggen. Ik gaf twee webinars over haar kwetsbaarheid en haar wijsheid. Opnames staan op mijn youtube kanaal.
Mijn eerste reis naar Lassen Volcanic Park vond plaats in 2004. Er volgden er meer en ik ontdekte hoe de leringen van de Amerikaanse Indianen en andere inheemse volkeren over de gehele wereld, ons mensen en daarmee onze habitat, kunnen oplichten.
- Huston Smith: A Seat at the Table, In conversation with Native Americans on religious freedom.
About Author
Prachtig artikel Lenie.
Thuiskomen, zo voelt dat, in een netwerk van zielsverwanten. In een liefdesaffaire die nooit meer ophoudt.
Ik kijk uit naar de volgende reis die ik met je mag maken in de geest.
Ienke, dank je!
Ik ben blij dat ik deel uitmaak van dit mooie netwerk dat jij hebt opgezet!