Imbolc

Imbolc, je spreekt het uit als Imolg, is het eerste Keltische lentefeest. Het begint aan de vooravond van 1 februari en eindigt bij zonsondergang op 2 februari.

In februari is het nog volop winter en lange tijd was die winter in Nederland er een van sneeuw en ijs. In de laatste twintig jaar valt er in deze periode vooral veel regen. Water, sneeuw of ijs, de aarde heeft vocht nodig om nieuw leven voort te brengen dat op gang begint te komen als het licht terugkeert op het noordelijke halfrond. Traditioneel begon men begin februari met de voorbereidingen voor het zaaiseizoen. 

Reiniging

Februari is afgeleid van het Latijnse februare dat ‘reinigen’ betekent en het feest van Imbolc is een feest van het zuivering, heling, nieuwe groei en transformatie, en wat kan dit festijn, dit moment in het jaar, beter dienen dan de Godin? Zij is het die zorgt voor deze herleving, zij helpt ons om onder te duiken in het water en met hernieuwde kracht weer tevoorschijn te komen. Ze is Brighid, Godin van water en vuur, van heling en vruchtbaarheid en daar waar ze wandelt schieten kleine bloemen met allerlei kleuren uit de grond. Imbolc betekent in het Iers: in de buik en verwijst naar zwangerschap, het voortbrengen van nieuw leven. Dat is wat we, nu de dagen lengen, vieren: de terugkeer van nieuw leven op aarde.

Wedergeboorte

In de Katholieke traditie viert men op 2 februari Maria Lichtmis. Het is de dag dat zijn moeder haar zoon Jezus, veertig dagen oud, naar de tempel brengt waar hij wordt opgedragen aan God. Het licht dat met de geboorte van Christus op kerstdag in de wereld gekomen is, komt hier vrij en gaat ons leven doordringen en transformeren. Zo vertegenwoordigt Jezus op een heel andere manier de wedergeboorte. Hij laat ons aan de hand van zijn eigen leven en sterven zien dat een fysieke dood niet het einde van het leven betekent. Hij verschijnt na z’n kruisiging en overlijden, in zijn lichtgedaante aan de apostelen. 

Ooit was er de Godin

De Keltische feesten ontstonden in een periode waarin het leven geheel in het teken stond van het bewerken van het land en het houden van vee. Voor de voedselproductie was men afhankelijk van aarde, water, licht.

Godinnentempel op Malta

Het wonder van het leven, haar vruchtbaarheid, stond in deze cultuur centraal en de Godin werd gevierd in haar drie aspecten: maagd, moeder en wijze vrouw. Aarde was de oermoeder, de ene Godin. En toen wij ons als mensen verder ontwikkelden, wever, heler, ziener, geliefde, pottenbakker werden, kregen we ook meer godinnen, ieder met hun eigen kwaliteit. Hun namen vinden we in alle spirituele tradities terug, ze heten Isis, Demeter, Durga, Kali en in het oude Mesopotamië: Inanna. De tempel vormde het middelpunt van de gemeenschap en priesteressen waren helderziende genezers, sjamanen. Het was een rijke cultuur en het dagelijks leven was ingebed in de aardse spiritualiteit. 

Een nieuw Licht

Culturen verschuiven, halen elkaar in en vele millennia leefden we onder een mannelijke God die ons van bovenaf bestuurde. De geest won het van het lichaam en mannelijke dominantie zorgde voor vrouwelijke ondergeschiktheid. Wij mensen werden slim denkende wezens en supergoed in het ontwikkelen van de meest geavanceerde machines. Tot de tijd ons opnieuw inhaalde. 

Jezus na zijn opstijging naar de hemel waar hij de zielen van de overledenen ontvangt. Basiliek Sainte-Marie-Madeleinde in Vezelay.

Het licht dat Jezus op aarde bracht lijkt steeds meer mensen te bereiken. De groep mensen die zich in zingeving verdiepen groeit, we realiseren ons dat we niet de enige intelligente wezens op aarde zijn en worden ons steeds meer bewust van onze afhankelijkheid, van elkaar, van de planten en dieren, van de aarde zelf, onze habitat. De terugkeer van vrouwen in belangrijke posities leverde hier een belangrijke bijdrage aan! We leven in een tijd van ommekeer en na een mega-ontwikkeling van onze mind en de wetenschap is het nu tijd voor het hart. Jezus bracht 2000 jaar geleden het hartelicht naar de aarde.

Leven is onverwoestbaar en laat zich door niets weerhouden, onverwoestbare puurheid die zichtbaar wordt in tal van vormen, in pijn en geweld, in zachtheid en liefde. Ze stuwt ons door de meest lastige periodes van het leven, en opent nieuwe horizonten. We weten nooit wat Leven ons brengt, we weten wel dat het nooit stopt. Het is een intens stromende kracht die gevoed wordt door de Liefde en in deze tijd van het jaar roept deze kracht ons op om wakker te worden.

About Author

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *